Een half woord was genoeg. Of dat typische geluidje ‘ehhèhaa’ en – als het er echt om spande – de betrokken, bezorgde moederlijke blik. Karen Arpad en ik zijn elkaar zo vertrouwd. Samen met Nicky Struijker Boudier stonden we aan de wieg van de RES manier van werken. In de afgelopen jaren werkten we intensief samen. Nu is ze terug naar Noord-Holland, de provincie van waaruit ze gedetacheerd was. Ik ken niemand die op zo’n onnadrukkelijke manier zoveel gewicht in de schaal weet te leggen. Warm, menselijk, altijd zoekend naar de juiste analyse of ‘leervraag’, zoals zij het noemde.
Ook Anne Melchers is teruggegaan naar haar werkgever, het ministerie van EZK. De inhoudelijke scherpte van Anne en haar gedrevenheid om resultaat te boeken, zette een helder licht op wat het betekent te werken in de tussenruimte van bestuurslagen en maatschappelijke partijen. Het afscheid van gedreven, kundige en dierbare collega’s schudt de bestaande verhoudingen op. Je komt jezelf tegen.
Op de trappen van het Huis van Thorbecke is het soms druk, soms dringen en altijd zoeken naar de eigen meerwaarde voor het gezamenlijke doel. De voldoening ligt erin dat er beweging komt in een knelpunt. Of in het - mede dankzij de kennis van alle energieregio’s - maken van handvatten om met 30 energieregio’s de vastgestelde RES’en te verwezenlijken. Of er staat een Helpdesk Wind op Land en een Helpdesk Zonopwek. Het zijn kleine stappen die toch vol van betekenis zijn. Samen is voor ons de enige manier. Dat gaat soms langzaam, maar als je omkijkt zijn we toch een eind op weg.
Het vertrek van vertrouwde collega’s stemt tot weemoed en snijdt je af van gewoontes, de bekende lolletjes en dat je van elkaar wist wat er speelde. Nu zijn we bij NP RES ineens zelf in transitie. Dit geeft het wisselende gemoed van kille maartse buien op de ene dag, en een voorjaarszonnetje met paarse krokussen in het perk op de andere. Peter Derk Wekx is zo’n teken van lente. Hij is onze nieuwe waarnemend directeur en programmamanager regio-ondersteuning met een schat aan ervaring bij zowel provincies als de gemeenten, en inhoudelijk is hij ook een kei. De vrolijke voorkant van afscheid is verversing, doorstroom; een middel tegen uitgesleten patronen en bedrijfsblindheid. Dat we ons afvragen: waarom doen we het eigenlijk zo? Hartstikke gezond natuurlijk.
Bijzonder is dat de RES-familie uitwaaiert en dat het RES-denken zich verspreidt. Met als uitgangspunt gelijkwaardig samenwerken waarbij elke partij vanuit z’n eigen rol en verantwoordelijkheid bijdraagt aan een optimaal gezamenlijk resultaat. En dat is niet altijd gemakkelijk. Soms is het noodzakelijk het gesprek op scherp te zetten om verder te komen. Het ongemak liefdevol op tafel leggen. Gelijkwaardig zonder de belangentegenstellingen onder het tapijt te schuiven. Het is een manier van werken die veel oud-collega’s meenemen naar hun volgende baan. Dat hoor ik vaak als ik hen weer ’s tegenkom in een gemeente, provincie of ministerie. Ongetwijfeld net zoals Karen straks als sectormanager Groen in Noord-Holland na 3,5 jaar RES-ervaring. Maar ook NP RES ontwikkelt zich verder. Elke nieuwe collega voegt weer iets toe aan onze manier van werken.
In de overgang naar een nieuw tijdperk is een traan is op z’n plaats. Tegelijk is de lente bij uitstek het seizoen voor een nieuw geluid, een nieuw begin. Soms kijk ik nog weemoedig om, maar ik weet ook: van ontwikkelen en persoonlijke groei is nog nooit iemand slechter geworden.
Kristel Lammers is directeur van NP RES